Alvorens met het hoofdonderwerp te beginnen, eerst even
het verhaaltje afmaken uit mijn vorige blog onder het hoofdstuk Service:
Wat Medion heeft beloofd, namelijk de computer binnen 15
dagen te repareren, maken ze ook waar, want 14 dagen na het versturen kreeg ik
hem weer thuis afgeleverd. Ik maak de doos open, haal het reparatierapport
eruit en lees o.a: “Software correctie
uitgevoerd, Harddisk vervangen en BIOS-update uitgevoerd”. Prima, moet goed
zijn dan! Ik sluit het apparaat aan en druk op de startknop, helaas……………….”zo
dood als een pier!”. M’n bloeddruk begint al te stijgen, maar ik voel aan dat
het probleem in de startknop zelf zit, dus even rustig blijven #%$#&#%&$!$*. Alvorens de boel te gaan slopen, toch maar eerst even met Medion
bellen. Vriendelijke juffrouw aan de telefoon die me vraagt eerst even een paar
testjes uit te voeren, zoals: Stroom
eraf halen, 5x achter elkaar op de startknop drukken, stroom weer aan, nog eens
op de knop drukken et cetera. Na een aantal keren proberen besluiten we samen
dat dit niet gaat werken en belooft ze me per –email een demontage-instructie
te sturen, waarmee ik het voorfront kant demonteren zonder de boel (plastic) aan alle kanten af te breken. De
instructie per e-mail heb ik inderdaad na een minuut of 10 binnen (op een
andere PC natuurlijk). Uiteindelijk blijkt de instructie (compleet met foto’s)
heel handig te zijn want het laat duidelijk zien waar alle lipjes van binnen
zitten, zodat ik het front er zonder brokken af heb kunnen halen. Voor de
zekerheid belooft de juffrouw me ook nog een extra frontje op te sturen voor
het geval het misgaat, hahaha (inderdaad ten overvloede 4 dagen later ontvangen, maar dit terzijde). Nu het
frontje eraf is zie ik direct het probleem, de schakelaar die achter de
startknop aan de binnenkant zit is er compleet afgevallen en ligt verbonden aan
twee draadjes op de bodem van de PC-kast. Ook geen wonder dat dit er af valt
(waarschijnlijk tijdens transport) want het plastic ding zit op een
achenebbisje manier vastgeklemd op de metalen voorzijde van de PC. Enfin, lijm
eraan, teruggezet en getest en ja hoor …………………………………………………. hij werkt!!!!!!!
De lijm een uurtje laten drogen, voorfront er weer op en
gaan met die banaan……………… zucht!
Dan nu: Fotoclub en paardenvlees.
Je zult je afvragen “wat hebben deze twee met elkaar te
maken?”. Dat zal ik uitleggen;
Begin 2012 heb ik samen met een
bevriende fotograaf ‘Fotoclub Noord-Beveland’ opgericht en gelukkig draait deze
club met inzet van de leden en bestuur zo goed dat we zelfs een ledenstop en
wachtlijst hebben. Het is me trouwens opgevallen dat vele fotoclubs een
wachtlijst hebben en ik zou je dan ook aanraden als je nergens meer lid kunt
worden om zelf een fotoclub te starten. Als je over enig organisatietalent
beschikt, dan moet het verder niet
moeilijk zijn om genoeg medestanders te vinden. Binnen het bestuur van onze
fotoclub, proberen we steeds nieuwe dingen te bedenken, waardoor het voor de
leden leuk en interessant is om lid te zijn en ook te blijven. Zo proberen we
steeds een fotografie-thema te vinden, waarmee ieder lid aan de slag kan om dit
op z’n eigen wijze te fotograferen. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat
we af en toe ‘leentjebuur’ spelen bij ander fotoclubs en natuurlijk bekijken
welke onderwerpen daar worden of zijn behandeld. De opdracht die we deze maand
aan de leden hadden verstrekt had als thema “Spreekwoorden en gezegden”. De
bedoeling was om iedereen dit onderwerp uit te laten beelden in 1 foto
(beeldcorrecties waren toegestaan, maar niet ‘knippen en plakken’). Zoals met
ieder onderwerp spreekt dit de een meer aan dan de ander, maar het overgrote
deel van de leden heeft hiervoor een foto ingestuurd, waarop hele mooie/leuke
resultaten te zien zijn. Als bestuur proberen we ook aan alle opdrachten mee te
doen, want tenslotte zijn we uiteindelijk ook ‘gewoon ‘lid’. Voor mezelf heb ik
getracht een associatie te vinden tussen een spreekwoord en een actueel thema en hiervan een ‘studiofoto’
gemaakt. Dit had toch nog wel wat ‘voeten in de aarde’ (ja, onze taal hangt van
gezegden aan elkaar J).
Mijn eerste idee was al om een gehaktbal te gebruiken, maar m’n vrouw stelde
voor dat een saucijs misschien een leukere vorm heeft en beter zou blijven
staan. Ik had mijn twijfels, maar liet me overtuigen naar de slager te fietsen
en een paar van die worstvormige aanhangsels te halen. Thuisgekomen en op de studiotafel, ben ik ongeveer
een uur bezig geweest het relatief slappe spul aan alle kanten te spalken met
cocktailprikkers en ijzerdraad. Uiteindelijk, toen de hele smeerboel voor de 4e
keer in elkaar stortte heb ik een gehaktbal uit de vriezer gerukt, 2 uur laten
ontdooien en voila!
Het resultaat van m’n inspanningen zie je hieronder.
Groeten, en hopelijk tot ziens op (http://www.fotohulp.nl)
Hans.
